In dit drieluik verbeeld ik de Heilige nachten tussen Kerst en Driekoningen, op 6 januari. Deze 12 nachten zijn magisch, volgens oude natuurgeloven. Het jaar is op zijn donkerst en de natuur trekt zich terug in zichzelf. Het lijkt alsof de tijd stilstaat voordat het licht terugkeert en de dagen weer beginnen te lengen. De sluier tussen hemel en aarde zou flinterdun zijn en men zou gemakkelijker verbinding kunnen maken met de onzichtbare wereld.
In this tryptich I dive into the twelve ‘holy nights’ between Christmas and Epiphany, the 6th of January. This time of year is full of magic, according to old nature religions. The year is at its darkest, nature retreats. It seems as if time stands still before the light returns and the days begin to lengthen again. The veil between heaven and earth would be wafer-thin, and one could connect more easily with the invisible world.